کفش های جدید محمدصدرا

کفشات دیگه کوچولو شده بود و چند وقت بود که میخواستیم برات کفش نو بخریم ولی فرصت نمیشد... بالاخره یه روز رفتیم پاساژ فردوسی خسروی تا برای قند عسل کفش بخریم. اونجا پر از نی نی های کوچولو بود و هر کدوم رو که می دیدی داد می زدی ماما، نی نی و مامانای نی نی ها بهت لبخند میزدن و شما خجالت می کشیدی . توی مغازه کفش فروشی یه نی نی دختر 4 ساله تقریبا بود که در حینی که من داشتم برای شما کفش انتخاب میکردم دیدم شما هم رفتی و برای اون نی نی کفش میبری و بهش میدادی و اشاره میکردی بپوشه، اونم چه کفشایی واقعا سلیقه گل پسری خیلی خوب بود. مامان نی نی و مغازه داره که از خنده ریسه رفته بودن و هر چی من کفشا رو میزاشتم سر جاش باز یه کفش دیگه انتخاب میکردی و براش می بردی. بالاخره برات کفش خریدیم و بعد از پیاده روی با کفشای جدیدت که خیلی دوستشون داشتی برگشتیم خونه. در پارکینگ رو که باز کردیم تند رفتی در خونه آقاجون و در میزدی و آقاجون و مامانی رو صدا میزدی تا  کفشاتو نشونشون بدی ولی چون دیر وقت بود و احتمال دادیم خواب باشن با وعده بَه بَه و... بردیمت خونه تا صبح کفشاتو نشون بدی.

فردا صبح اولین کاری که کردی بعد از بیدار شدن نشون دادن کفشا به آقاجون و مامانی بود. تا چند روز هر کیو جدید میدیدی اول پاتو جلو میاوردی تا کفشاتو نشونشون بدی.